Masdevallia caesia

Roezl
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Pleurothallidinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Masdevallia caesia

Synonim: M. deorsa Rolfe, M. deorsum Rolfe, M. metallica Lehmann and Kränzlin.

Występowanie:

Kolumbia. Ten wyróżniający się, rzadki epifit jest gatunkiem endemicznym występującym w południowej części zachodnich Kordylierów. Rośliny rosną w wilgotnych lasach na wysokości1600-2200 m. Znaleziono je także na zachód od Popayán, w pobliżu Cali i w kilku innych miejscach. 

Klimat:

Zarejestrowane skrajne temperatury to 29°C i 7°C.
Średnia wilgotność między 70 a 80% przez cały rok.
Opady od 56 mm w lipcu do 221 mm w październiku.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 20/12°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: wrzesień.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w tabelach klimatycznych oparty jest na doniesieniach od hodowców.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający rozmiary 15-48 cm, który z reguły rośnie w pozycji zwisającej. 

Pseudobulwy:

Łodyżkowate pseudobulwy u podstawy każdego przyrostu mają 2-3 cm długości. Te grube, wygięte łodygi są otoczone przez 2-3 luźne, rurkowate pochwy.

Liście:

Liście mają 12-45 cm długości włączając w to 4-10 cm ogonki liściowe. Zwisające liście mają grube, skórzaste, wydłużone jajowato blaszki, których szerokość wynosi 1,5-3,0 cm. Są one nasycone niebiesko-purpurowo, szczególnie od spodu.

Kwiatostan:

Pęd kwiatowy ma 2-5 cm długości. Smukła, zwisająca łodyga kwiatowa wyrasta u podstawy pseudobulwy. Każdy przyrost może wypuścić więcej niż jeden pęd kwiatowy.

Kwiaty:

1 na pęd kwiatowy. Duży, zwisający kwiat z płatkami zakończonymi ogonkami ma dość nieprzyjemny zapach. Ciemno żółte płatki zewnętrzne są cętkowane i pokryte czerwono brązowymi plamkami. Szczytowy płatek okwiatu zewnętrznego ma 2,5-3,0 cm długości, 1,2-1,4 cm szerokości i u podstawy jest połączony z płatkami bocznymi na długości 1,2 cm, tworząc cylindryczną rurkę. Trójkątny wierzchołek przechodzi w smukły, wzniesiony pomarańczowy ogonek długości 7-9 cm. Rozchylone płatki zewnętrzne mają 4,0-4,5 cm długości, 1,5 cm szerokości i u podstawy są ze sobą połączone na długości 1,6 cm, tworząc razem z prętosłupem rodzaj szerokiego lejka. Ich wierzchołki również przechodzą w smukłe ogonki o długości 6-7 cm. Wewnętrzne płatki okwiatu i prętosłup są barwy zielonobiałej. Relatywnie duża, żółta warżka ma długość 1,8 cm i jest pokryta nieregularnymi purpurowymi plamkami. Na górnej powierzchni jest pokryta wybrzuszeniami lub kolcami, a na bokach od środka warżki do jej końca znajdują się frędzelkowate lub ostro zakończone wyrostki.

Tłumaczenie: Grzegorz Bielecki


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Przez cały rok, średnia temperatura dnia wynosi 18-21°C, a nocy 12-13°C, z amplitudą dobową 7-8°C.Temperatury podane powyżej są najwyższymi, w jakich ten gatunek może rosnąć. Dość duży zakres wysokości naturalnych siedlisk powoduje, że rośliny mogą się zaadaptować do temperatur niższych o 3-4°C niż wskazane.

Światło:

8000-15000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Opady są umiarkowane do obfitych przez większość roku z wyraźnym kilkumiesięcznym cyklem 2 razy mokro 2 razy sucho. Okres przejściowy występuje w lecie i późnią zimą. Rośliny w uprawie powinny być wilgotne, a pomiędzy kolejnymi podlewaniami powinny tylko nieznacznie przesychać. Dopuszczalne jest przesuszenie pomiędzy podlewaniami latem, jednak podłoże nigdy nie powinno być suche przez dłuższy czas.

Nawożenie:

Jeśli rośliny rosną w podłożu z mchu torfowca, włókien paproci drzewiastej lub korzeni paproci Osmunda, w okresie silnego wzrostu należy je nawozić co 3-4 tygodnie 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Jeśli rosną w podłożu z kory sosnowej, nawożenie można stosować co 1-2 tygodnie. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu („bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia.

Podłoże:

Zwisający pokrój tego gatunku sugeruje wręcz zamocowanie rośliny na płacie korka lub paproci drzewiastej, ale można to robić pod warunkiem, że wilgotność powietrza jest wysoka i latem możemy zapewnić roślinie codzienne podlewanie. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Rośliny mogą rosnąć także w wiszącej doniczce lub koszyku, lecz trzeba wtedy użyć przewiewnego, szybko schnącego podłoża, które jednak zatrzymuje wilgoć np. siekanego mchu torfowca z perlitem. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Wielu hodowców zaleca przesadzanie roślin co roku. Przesadzanie powinno mieć miejsce późną zimą lub wczesną wiosną, ale może być również wykonywane w dowolnym czasie pomiędzy jesienią i wiosną, o ile nie koliduje to z kwitnieniem rośliny.

Wilgotność powietrza:

75-80% przez większość roku, spadając do blisko 70% na 2-3 miesiące późnego lata i wczesnej jesieni.

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Podlewanie może być zmniejszone zimą, ale rośliny nigdy nie powinny wysychać.